Motivatie & Inspiratie
Terug naar het overzicht
Blogs, interviews en meer
Groei, wie kan daar nou iets op tegen hebben?
Voor het Thema Magazine Voorjaar 2016 schreef Petra Sevinga een column over het thema ‘groei’. Lees wat haar visie is. ‘We wisselen recepten uit om tevreden medewerkers die weinig groeidrang tonen, wakker te schudden. Groei is goed en moet! Toch?’
Wij trainers zijn de tuinlieden van de groei. Gewapend met schoffel en snoeischaar leiden we de groei in goede banen. Trots zien we mensen groeien in hun rol, als mens, in hun relaties. Waarbij we bescheiden zeggen dat onze bijdrage bestond uit het groeipotentieel aanspreken en wat belemmeringen wieden. Want de natuur doet zijn werk. Een mens groeit toch wel. Groei is mooi!
‘Hmm,’ zegt filosoof Bas Haring, ‘maar bomen groeien zo hard omdat ze elkaar beconcurreren om in het licht te komen. En misschien vindt die boom het helemaal niet leuk om te groeien, maar moet hij wel omdat er een eikel tussen zit, die besluit harder te groeien.’ Oef. Waar ken ik dit ook weer van?
Groei is goed, krimp is fout. Wie wil er nou een beroerd groeiende medewerker? Dus sturen organisaties medewerkers op pad met de opdracht: groei! En die komen dan in een training waar ik enthousiast vraag: ‘en.. hoe ga jij groeien?’ Daar past geen antwoord als ‘ach, laat maar komen, ik leer altijd wel wat.’ (Want iemand anders heeft verzonnen dat ik moet groeien.) Nee, de beoogde groeier neemt verantwoordelijkheid voor zijn groeitempo. Hij moet wel, want voor hij het weet groeit ie te langzaam en nemen ze een snelgroeier aan.
Jij en ik zitten dus in de groei-versterk-business. Met managers die bedenken wie er te hard of te weinig groeit en welke richting op. Met freelancers die dat vreselijk vinden en trainer zijn geworden om anderen te leren er toch mee om te gaan. En HRDexperts die groeiplannen produceren en het informele leren (de autonome groei) willen controleren. We wisselen recepten uit om tevreden medewerkers die weinig groeidrang tonen, wakker te schudden. Groei is goed en moet! Toch?
Oef, nou weet ik het weer Bas Haring! Door jou realiseer ik me dat ik tientallen jaren geleden met mijn man kibbelde, omdat hij in mijn ogen een onwillige groeier was. Hij wilde geen vrijwilligerswerk, opleiding of cursus doen. Maar gewoon leuk leven. Dat kon nooit goed gaan.
Maar na 38 jaar stel ik mijn mening publiekelijk bij. Ik was een beginnend eikeltje en hij gelukkig geen boom. Hij koos zijn eigen pad. Groeide zijn eigen ongedwongen groei. En is nog steeds een gelukkig mens.
‘Hmm,’ zegt filosoof Bas Haring, ‘maar bomen groeien zo hard omdat ze elkaar beconcurreren om in het licht te komen. En misschien vindt die boom het helemaal niet leuk om te groeien, maar moet hij wel omdat er een eikel tussen zit, die besluit harder te groeien.’ Oef. Waar ken ik dit ook weer van?
Groei is goed, krimp is fout. Wie wil er nou een beroerd groeiende medewerker? Dus sturen organisaties medewerkers op pad met de opdracht: groei! En die komen dan in een training waar ik enthousiast vraag: ‘en.. hoe ga jij groeien?’ Daar past geen antwoord als ‘ach, laat maar komen, ik leer altijd wel wat.’ (Want iemand anders heeft verzonnen dat ik moet groeien.) Nee, de beoogde groeier neemt verantwoordelijkheid voor zijn groeitempo. Hij moet wel, want voor hij het weet groeit ie te langzaam en nemen ze een snelgroeier aan.
Jij en ik zitten dus in de groei-versterk-business. Met managers die bedenken wie er te hard of te weinig groeit en welke richting op. Met freelancers die dat vreselijk vinden en trainer zijn geworden om anderen te leren er toch mee om te gaan. En HRDexperts die groeiplannen produceren en het informele leren (de autonome groei) willen controleren. We wisselen recepten uit om tevreden medewerkers die weinig groeidrang tonen, wakker te schudden. Groei is goed en moet! Toch?
Oef, nou weet ik het weer Bas Haring! Door jou realiseer ik me dat ik tientallen jaren geleden met mijn man kibbelde, omdat hij in mijn ogen een onwillige groeier was. Hij wilde geen vrijwilligerswerk, opleiding of cursus doen. Maar gewoon leuk leven. Dat kon nooit goed gaan.
Maar na 38 jaar stel ik mijn mening publiekelijk bij. Ik was een beginnend eikeltje en hij gelukkig geen boom. Hij koos zijn eigen pad. Groeide zijn eigen ongedwongen groei. En is nog steeds een gelukkig mens.