In een maatschappij die steeds afhankelijker wordt van technologie, besluit Hanneke Hendrix om haar smartphone voorgoed weg te doen. Daarmee maakt zij een einde aan haar smartphoneverslaving. Een keuze met verrassende voordelen, zoals meer focus en diepere gedachten. In dit artikel deelt zij haar ervaringen en geven we je drie praktische tips om zelf af te kicken van je telefoonverslaving. 

Mijn eerste afkickpoging beviel goed. Ik ging op vakantie met een oude Nokia. Daar was ik erg zenuwachtig over, wat echt belachelijk is, want toen ik 22 jaar was ben ik ooit eens via China naar Nieuw-Zeeland gereisd zonder überhaupt een telefoon bij me te hebben. Dat was toen heel normaal. Toch zat ik na de vakantie meteen weer op mijn smartphone. Swipe, swipe, swipe. Gek werd ik ervan.

‘Het lukt weer om gedachten af te maken’

Ik zat al een tijdje te klooien met het verwijderen van apps en het uitzetten van notificaties. Ik probeerde de smartphone thuis te laten en nam dan alleen een dumbphone mee met een extra simkaart. Of ik liet ‘m bewust beneden liggen. Maar als ik dan ’s nachts niet snel genoeg in slaap viel, trippelde ik gewoon in het donker de trap af om het ding te halen. Het moest wel rigoureus.

Tegen een ex-alcoholist zeg je ook niet “Waarom kun je niet een half kratje in de schuur hebben staan?” Of: “Waarom drink je er niet gewoon één?” Het werkt net als met chocola: als ik het in huis heb, dan moet ik het opeten. Allemaal. Als ik een smartphone of laptop in de buurt heb, dan kijk ik erop. Als het niet kan, dan denk ik er ook niet aan. Ik heb gewoon geen zin meer om me de hele tijd te verhouden tot andere mensen op social media of tot de waan van de dag op nieuwssites.

In 2014 heb ik het ding weggegooid en wat blijkt: bijna niemand merkt het. Alleen dat ik geen WhatsApp heb, maar juristen en criminelen hebben ook geen WhatsApp, las ik ooit ergens. Het zou natuurlijk anders zijn geweest als ik een baan had waarvoor je steeds online moet zijn. Bij mij gaat het schrijven juist alleen maar beter.

Filosoof Joke J. Hermsen zei ooit in een interview: “Je kunt beter een roman schrijven met een tabaksverslaving dan met een smartphoneverslaving.” Wat me meteen opviel, is dat het me weer lukt om gedachten af te maken. Of om een lang artikel uit te lezen zonder afgeleid te raken. Ik lees nu sowieso twee keer zoveel als voordat ik smartphoneloos ging. Of ik sta gewoon ergens in de rij en dat is wat ik doe. Mensen doen allemaal dure cursussen en therapieën om mindful te kunnen leven, maar je kunt ook gewoon je smartphone in de Waal pleuren. Werkt net zo goed.

Overigens erger ik me helemaal niet aan mensen mét een smartphone. Zo heb ik altijd iemand in de buurt die iets voor mij wil googelen of de route wil uitstippelen. Mijn vrienden vinden het altijd heel geestig als ik ze opbel: “Euh, ja, ik sta nu op een kruising van die en die straat en ik moet naar dit en dat plein. Kun jij me even navigeren?”

3x afkicken van je telefoonverslaving

1. FOREST: Hoe langer je je telefoon met rust laat, hoe meer boompjes er groeien en hoe mooier je virtuele bos in deze app eruit komt te zien. Een leuke manier van jezelf belonen!

2. ZWART-WIT: Zet je telefoon op zwart-wit, dat helpt echt tegen de prikkels. 

3. MOMENT of Quality Time: Hoe vaak en hoelang pak jij je telefoon? Deze app houdt het bij. Je kunt bijvoorbeeld een tijdslimiet instellen voor bepaalde apps.

Hanneke Hendrix (1980) is podcast- en hoorspelmaker en schrijver van o.a. 'Het Telefoonboek'. 

- Dit is een artikel uit de luxueuze bookazineserie: Vandaag nog... en anders morgen!