Ik dacht dat ik gelukkig was

Karien is moeder van negen kinderen. Als zij buitenshuis gaat werken groeit het besef dat de relatie met haar man niet gezond is. Ondanks een grote groep ingeschakelde professionals worden de problemen alleen maar groter, met een dramatische vechtscheiding en uithuisplaatsing van alle thuiswonende kinderen als gevolg.
Karien is niet blijven hangen in zelfmedelijden en ellende. In dit boek laat zij de lezer van binnenuit meevolgen in haar proces van bewustwording. Ze geeft een openhartige inkijk in haar worstelingen rondom de schuldvraag en het incasseren van tegenslagen. Ze laat zien wat ze geleerd heeft over narcisme, geweldloze communicatie en onbewuste patronen. Met dit boek benadrukt Karien dat er altijd een uitweg is, ook al is de shit nog zo diep. Aan hulpverleners wil ze uitleggen waarom hun bemoeienis vaak niet helpt en hoe het beter kan.