Je partner heeft een burn-out. Wat nu?
Vandaag kan ik terugkijken op een heftige en intensieve periode, die ons als individu én als team uiteindelijk sterker heeft gemaakt. Achteraf gezien is de burn-out van mijn partner ook voor mij een reden geweest om om hulp te durven vragen.
Het moment dat de burn-out van mijn partner een feit was kan ik niet eens zo goed meer terughalen. De aanloop ernaartoe wel. Natuurlijk waren er al langere tijd signalen. Veel stress en onrust, tot laat doorwerken want ‘het moet nog éven af’ en steeds vaker afwezig tijdens onze gesprekken. Niet meer het vermogen om vooruit te kijken of te plannen. Maar ook de afspraken die al waren gemaakt werden vergeten. Geen puf meer voor gezelligheid. We gaven de hoge druk die hoort bij promoveren de schuld, maar eigenlijk hadden alle alarmlichten op rood moeten gaan. De rem had moeten worden ingetrapt, maar in plaats daarvan nam ik als vanzelfsprekend allerlei taken over. Om te ontlasten, om de boel op gang te houden, om… ja om? En waarom?
Burn-out vs Take-over!
De burn-out werd vastgesteld. Mijn partner was keihard tegen de muur gelopen en viel stil. Ik nam het nog meer over en deed er een schepje bovenop: ik ondernam extra uitstapjes met het jonge gezin (drie kinderen van 8, 6 en 2). Dan was het huis even leeg, zodat hij zijn rust kon pakken. Hadden zij een leuke dag én merkten zij weinig van de omstandigheden thuis. Hoe hard hij ook probeerde en zijn best deed een steentje bij te dragen, nagenoeg alle huishoudelijke, administratieve én gezinstaken kwamen op mijn schouders. Ik voelde me sterk en krachtig. Leun maar op mij, ik regel het wel. Ik deed extra taken op school, als contactouder of bij de kinderopvang. Hoe meer ik te doen had, hoe meer ik het gevoel kreeg ‘dit komt goed en we redden het wel’.
Kopje onder
Maar dan. Dan blijkt dat professionele begeleiding maar moeizaam op gang komt. De start van het hersteltraject vanuit het werk van mijn partner liet maanden op zich wachten. Een incidenteel gesprek met een bedrijfsarts, een doorverwijzing, een intake, nog een intake. Om vervolgens onderaan de wachtlijst te belanden. Zo gingen er maanden en maanden voorbij.. Mijn volledige take-over in de hoogste versnelling bleek te zijn ingegeven door een soort van adrenaline-kick, een overlevingsstand. Inmiddels raakte alleen ook mijn energie uitgeput. Ik wilde zicht op herstel, en wat erger was: ik werd ongeduldig. Het voelde alsof ik een doodlopende straat was ingelopen. Zo nu en dan betrapte ik mijzelf op de gedachte: ja hallo, en ik dan!? Niet echt bevorderlijk voor de sfeer in huis en de onderlinge verhoudingen. Het zette de boel op scherp. Want naast dat ik mijn partner in praktische zaken miste, waren we ook samen alleen. Allebei opgesloten in een cocon. Hij in zijn cocon van futloosheid en neerslachtigheid en ik in de mijne van overcompenseren en frustratie. We waren aan het watertrappelen. Zonder zicht op een rand of elkaar om aan vast te houden. We stonden op het punt om kopje onder te gaan.
Het keerpunt
En dát moment herinner ik me dan weer wel heel sterk. Een avond waarop we, aangemoedigd door een glas whisky, elkaar vonden in een gesprek. We beide kanten van ons verhaal op tafel kregen, inclusief de slechtste gedachtes en bijbehorende emoties. Eén ding werd heel duidelijk die avond: dít, deze burn-out, gaat niet het einde van ons betekenen. Er kwam ruimte om te kijken voorbij verwijten en schuldgevoel. En we beloofden aan elkaar en aan onszelf: zó gaan we het niet langer doen.
De do’s en don’ts
Hoe dan wel? Daar had Je partner heeft een burn-out. Wat nu? al veel eerder het verschil kunnen maken.
Geen zoekopdracht in Google leverde zulke concrete handvatten op, als auteur en burn-out expert Jolanda Bouman geeft in haar boek. Ze geeft inzicht in het effect van burn-out en de fases die iemand doorloopt. Maar vooral helpt ze jou als partner bij welke rol jij kunt spelen in iedere fase. En met de dilemma’s die je tegenkomt: stimuleren of met rust laten? Lief zijn voor de ander of eerst voor jezelf? Adviezen geven of niet mee bemoeien? Ben jij, samen met je partner, aan het watertrappelen? Dan is Je partner heeft een burn-out. Wat nu? die rand om vast te pakken zodat je niet kopje onder gaat.